Esther Bánki

Af en toe sluit ik als gastvrouw aan bij een Onvergetelijk-rondleiding. Ik word hier altijd heel blij van: de positieve sfeer en de gesprekken over de museumobjecten geven niet alleen de deelnemers, maar ook mij een goed gevoel. Het is prachtig om te zien hoe het museum met een programma als Onvergetelijk zijn maatschappelijke rol op betekenisvolle wijze kan vervullen.

Het besef dat museumeducatie zich niet alleen zou moeten richten op het onderwijs, is door de komst van Onvergetelijk toegenomen. We denken er nu over na om in de nabije toekomst nieuwe programma’s te ontwikkelen voor andere doelgroepen: doelgroepen voor wie een bezoek aan Natura Docet niet vanzelfsprekend is. Zo biedt de collectie voor blinden en slechtzienden bijvoorbeeld tal van mogelijkheden. Daarnaast heeft de komst van het
Onvergetelijk-programma geleid tot een professionalisering van het rondleiderschap. Voor de komst van Onvergetelijk hadden we eigenlijk geen goed beeld van de opzet en inhoud van de rondleidingen die onze
vrijwilligers gaven. Dit monitoren we nu beter. Ook leggen we meer nadruk op het belang van interactie met het publiek: de Onvergetelijk-methode is mijns inziens namelijk voor vrijwel alle doelgroepen
interessant.

Tijdens de implementatieperiode heb ik het trainingsprogramma voor een groot deel gevolgd. Hoewel dementie mij helaas niet vreemd is – mijn oma had de ziekte van Alzheimer – heeft de komst van Onvergetelijk ervoor gezorgd dat ik de signalen van dementie sneller herken en dat ik beter weet hoe ik contact kan maken met iemand met dementie. Ontzettend waardevol, aangezien we vroeg of laat allemaal met de ziekte in aanraking zullen komen.